Saturday, October 5, 2013

असेच एक जुने काव्य...

निष्पर्ण वृक्षावरी माझ्या
इतुकी पाखरे बसावी
पायतळीची पानगळ
वृक्षावरी रुसावी..

छेडताना तानपुरा मी
अवचितसे रक्त वहावे
अन् गात्रातूनी माझिया
गाणी गंधाराची सजावी..

ऒहोटलेले पाहूनी प्रेम
चंद्राच्या डोळा पाणी यावे
आवेग लाटांचा पाहूनी
किनार्यास भरती यावी..

ऐसे मज भाग्य देऊनी
कृष्णाच्या गाली स्मित यावे
डोळ्यातल्या आसवांनी
त्याचीच बासरी भिजावी...

No comments:

Post a Comment